βούστροφο

το (AM βούστροφος, -ον)

νεοελλ.

μέρος αγρού όσο μπορεί να οργώσει ένα ζευγάρι βοδιών σε μια μέρα

(αρχ. -μσν.) χωράφι οργωμένο από βόδια.

[ΕΤΥΜΟΛ. Το νεοελλ. βούστροφο < αρχ. βούστροφος < βους + -στρόφος < στρέφω].